from A to Z

Hey Hey Hey iedereen!!!!

Even een maandje terug in de tijd ...
.. de ontvangst op Zaventem was heel fijn...
Met spandoek en al stonden onze vrienden en familie ons op te wachten, hier en daar plinkte een traantje en de "gegroeide" kindjes werden volle bak geknuffeld! Voor Liesje was het een eerste knuffelkennismaking met haar kleine metekindje Siebe! Schattig hoor!

Dankjewel iedereen om ons te ontvangen!!!

Nog een zeer late vrolijke Kerst 2007 en een poep(chinees)chique 2008 ;-)

We zijn ondertussen weer helemaal in het belgische leventje ingevallen ;-)
Opnieuw telenetgewijs online en alles weer in het zelfde gangetje zoals voordien.... toch gek hoor.. het lijkt als een scheetje voorbijgevlogen dat jaartje de boer op!!

Het enige wat er veranderd lijkt zijn wel de opgegroeide kindjes, voor de rest is alles nog hetzelfde... misschien zijn wij ook wel wat veranderd... en denken we soms wat meer over de "vanzelfsprekende belgische dingen" na...

Nu stilletjes aan ook rondsnollen voor hier of daar een jobke te doen... en verder dromen om een keertje terug te vertrekken!

Waarschijnlijk naar Azië ;-) Maar dat zal niet voor meteen zijn...

Dikke kussen iedereen!!

tatatatatatata... retteketet... boem boem boem... we slaan hier op de koeientrom... het einde is nabij van ons jaartje den boer op..........

Nu woensdag, de 19e, vliegen we eerst van Entebe (Oeganda) naar Nairobi (Kenya)... want allle bussen zaten al volgeboekt... dikke paniek dus.. goe wat rondgebeld... maar Koen (uit Kampala) kwam met de oplossing... vliegen met de nieuwe luchtvaartmaatschappij.. AIR UGANDA... fieeeoooeeeewwwww... dat wordt nog een spannende dag!

Nog een lekkere kers op de taart... de dingen die ons zijn opgevallen in Afrika!!! Smakelijk

Geen foto's deze keer want de illustraties van deze gekke toeren staan al in de vorige verslagen.. en vergeet onze fotogallerij ook eens niet te bekijken... want daar staat nog meer op....

- - - - Typisch Afrika - - - -

Mosquitos for ever

In Uganda schonk de regering duizenden muggennetten onlangs... na een steekproef blijkt dat de meeste muggennetten nog steeds niet gebruikt worden om boven het bed te hangen... maar wel als: 'bruidssluier', 'gordijnen' en als filter om bananenbier te maken ;-)))

Een leuze die hier spijtig genoeg echt aan de orde is: trust no one...
ze verkopen zelfs ijskasten met sloten op.

It’s all about the money

Wisselgeld is taboe, kleine winkeltjes hebben nooit “balance”, ze moeten het altijd gaan halen bij de buren. Zelfs in het schooltje krijgen ze les over “tha mony”: als je geld geeft moet de verkoper wisselgeld halen bij de buurman, maar in een supermarkt zijn er vaste prijzen dus daar kan je niet afbieden ;-)

Natuurlijk hoort bij de geldkwesties ook de MZUNGU-tax … elke witte aap betaald een extra…. Want alle witte apen zijn rijk ;-))) Dus als een boda-boda ritje (de lokale brommertjes) normaal 500shilling kost vragen we aan de Mzungu lekker 5000shilling… logisch toch! En indien de mzungu niet extra wil betalen (bv op Jussy Tours bus) dan proberen we toch gewoon de rugzak in de bus te houden tot het centje uit het portefeuilleke rolt ;-))

Africa = dierenparadijs…

Levende kippetjes worden ingepakt in een plastic zak met enkel het kopje vrij (net een regenfrakske) en onder de buszetels gepropt of aan de fiets/brommer gehangen met de poten aan het stuur… zo’n 30 kippen aan het stuur is nog niet te veel ;-))

Twee geiten op een fietsenrekje gebonden… of spartellend op een minibusjes dak…

Vissen vervoeren we vooraan de auto (op de grill) want in de auto stinken ze wat te erg…

Respect voor de medemens

Als de plaatselijke dorpsgek het weer een beetje te bont heeft gemaakt (stelen op de markt en de mensen lastig vallen) wordt hij vervolgens 2 dagen aan een boom gebonden om hem te laten bezinnen!

Ongelukken zijn humor!! Hoe harder iemand met zijn smoel tegen het beton gaat hoe harder we lachen! We lachen alles weg!!

The battle of the Sexes

De man is koning… hij hoeft zijn gat niet te veroeren… vrouwlief doet alles…
En als de geëmancipeerde man (of de brave mzungu) dan eens zijn eigen potje wil koken moet hij daar in Uganda een “brevet”of ”certificaat” voorleggen of hij wel een echt kok is, want anders blijf je het liefst ver weg van het kolenvuurtje ;-)

Kinderen maken in Afrika heet: PRODUCEN, hoe meer kinderen hoe beter want : then you produced well!!
Aan een vriendelijke taxi chauffeur vroegen we eens hoeveel kinderen hij had.. hij zei '4', 1 van 2 jaar, 1 van 4 jaar, 1 van 5 jaar, 1 van 7 jaar en 1 van 11 jaar.... ???... dat zijn er toch '5' ?? ajjajaja.. kheb '5' kinderen, even vergeten, maar zo'n dingen vraag je ook beter aan mijn vrouw ;-))))

“Haute Couture”

Veel kleine meisjes dragen prinsessencarnavals kleedjes met haksschoentjes en de jongetjes kostuumpjes op zondag… de mama’s zijn oooh zooo trots..

De ’lokale’ t-shirts zijn wandelende reclame borden… de europese banken zijn goed vertegenwoordigd.. bv Fortis of Rabobank

Dé alom populaire “slashen”oftewel “badsletsen”of “flip-flops” draagt iedereen>>> het liefst 2 verschillende kleuren, een grote en een kleine, soms zelfs maar 1 slets aan 1 voet… hangt vanaf welke slets je pad kruist ;-)))

Als het wat koud is (vb bij de boda-boda chauffeurs) dragen we gekke anorakken met pels.. een mooie paarse of roze met een grote fluffy rand om de kap.. hoe cooler hoe beter op de boda-boda… een fancy zonnebrilleke, cowboyboots… soms enkel de regenkap uit een jas op je kop… tegen de felle zon ;-)

We wachten in een café op onze fel roze wollen sokken, terwijl de schoenmaker buiten voor de deur onze to coole cowboyboots opkallefatert.

De vrouwen zijn heel trots (en terecht) op hun traditionele kledij! Maar als ze op de bus wachten liggen ze wel in de drek langs de kant van de weg!

Het lokaal transport/// Wie niet weg is, is gezien

Wat hebben we nodig voor een busje:

- motor – stuur – gaspedaal – claxon
opties waar we uit kunnen kiezen:
- benzinetank (een plastic jerrycan volstaat) – vering – zetels – voorruit zonder barsten – sleutels (de kabeltjes onder het stuur even vonken is al genoeg)

Hoe voller hoe beter ... 2 personen per stoel (the big mama’s komen altijd op het einde tussenwringen) … rechtstaan kop in kas … tot boven volgeladen met gerief (een schotelantenne op je buurman zijn schoot droppen)… zonnepanelen…kilo’s maismeel.. bananentrossen.. manden …kippen… fietsen…
Vaak geld het principe: hoe armer een land… hoe meer mensen in de minibus… want de prijs per kop ligt lager!

Eerst wachten we tot de bus vol zit en de mensen als vee op elkaar gepakt zijn… dan gaan we eerst even tanken … soms voor een paar liter en dan toch nog stilvallen achteraf want geen enkele van de metertjes in het dashboard werkt dus wisten we niet dat we genoeg hadden of niet.. dan moeten we even een klein colaflesje bezine bijhalen om verder te kunnen ;-)))

We drummen op de bus alsof het de allerlaatste is… terwijl er om de 5 minuten een bus komt (gezien in Dar es Salaam-city / Tanzania)

Langs de kant van de weg is alles te koop! Het is een 24-uurs ecomomie! Fietsende winkels, verkopers aan de busjes, vleesjes op een stokje, kinderspeelgoed, zonnebrillen… alles is te krijgen terwijl je rondrijd!

THA POLICE

“Wij zijn de mannen die de weg bezetten… de mensen controleren … en bazungu ambeteren”
Het liefst doen we heel de dag niks maar als we hier of daar een schnabbel kunnen meepikken zijn we er als de kippen bij! We worden door de staat niks betaald dus halen we ons loon zelf op ;-) De witte apen zijn onze geliefde ‘klanten’… zelfs al rijden ze netjes 50 per uur achter een camion zeggen we doodleuk dat ze 100 per uur reden in de bebouwde kom… we kunnen maar proberen!
Als er iemand ons echt nodig heeft doen we of onze neus bloed tot ze de bloeding stelpen met een dollarbriefje ;-))

Als een stoute matatu-chauffeur wat te hard langs schattige kleine kindjes vlamt betaald hij ons gewoon “handje-contantje” en mag hij weer naar eigen goeddunken voort vlammen!

‘We zijn mobiel’

Iedereen moet een gsm hebben! Geen kleding, geen voedsel… maar wel een poepchique Nokia gsm! We kopen AIRTIME (belkrediet) vaak maar om 1 berichtje te sturen! Er zijn speciale “laadstations” … winkeltjes met 100den stopcontacten om de gsm op te laden!

Heel veel huizen zijn geschilderd in de kleuren van een gsmmerk!

Flashen of beepen… de gsm eventjes laten rinkelen… is heel populair… bespaard kosten…
1 keer biepen = how are you --- 2 keer biepen = can you call me

“Music is life”

Een goede speaker kraakt!
We maken reclame voor een fuif door met een carnavals wagen vol super luide speakers door de dorpjes de racen!
Iedereen danst altijd en overal… zelfs de kleine kindjes hebben al :”the rythm”
Bij het luisteren naar klassieke muziek is de vraag: hoe dansen we hier op?

“Haute Cuisine”

Heel veel mensen lopen rond met een stok in hun mond: sugar kane
… een dag zonder matoke (bananenbrij) is een slechte dag…

Maak me niets wijs … ‘Onderwijs’

De kinderen gaan naar school met zeis en borstel… we leren het gras af doen en de koer te vegen!
Als de juffen en leraars er even geen zin in hebben, laten ze de kindjes “rusten” in de klas! Zo’n rustpauze kan wel een paar uurtjes duren! (gezien in Rakai –Uganda)

Tzijn toeren in Afrika!!!

Zo lieve vriendjes... fijn dat jullie ons zo massaal volgden... even voor de statistieken... op onze blog hebben we dit jaar ongeveer 32.000 clicks gehad... daar staan we zelf versteld van!

We hopen jullie allemaal snel in levende lijven te kunnen knuffelen...

... and for all the 'english' speaking friends... we will make a short 'english' version of our stories when we are back home... and we hope we will meet you guys again, somewhere, over the rainbow!!!!

... en ja hoor alle lieve keesjes en belgiers (eh basje) ook natuurlijk...
BIG KISSSEESSSS
Het was een onvergetelijke ervaring!!!!!

BAAAAAIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII

Haidiho

Door het gevaar voor ebola moesten we noodgedwongen onze planning wat aanpassen… geen Crater Lakes en geen Murchisson Falls… jammer maar helaas.

Maar net voor het Queen Elisabeth NP ligt de Kyambura Gorge, een bosgroene valei waar veel aapjes wonen… zelfs chimpansees… en omdat Liesje zo’n fan is van deze primaten gingen we op zoek!

Aan de park ingang mochten we onze tent placeren, normaal kon dit niet maar voor een 4 euro pp keken ze dat graag door de vingers! Samen met gids Tom gingen we de boda-boda op richting het wandelpaadje dat naar beneden in de gorge leidt.

Tom waarschuwde ons nog wel eventjes, in het woud kon het gebeuren dat we het pad kruisten van een olifant of nijlpaard en misschien zelfs een leeuw… en ja hoor na een paar minuten zagen we olifanten voetstappen en leeuwensporen in de modder naar beneden! Maar Dieren van “the big five”kwamen we “gelukkige” niet tegen… en was dat toch gebeurd… den Tom had een geweer bij! In de verte hoorden we wel zingende nijlpaarden aan de rivier.

Beneden in de gorge kwamen we aan de rivier die je normaal over een boomstam moet oversteken, maar doordat de rivier heel hoog stond konden we met een vlot oversteken… Liesje blij want op een balk balanceren over een krokodillenrivier is niet haar meest favoriete hobby.

Het regenwoud in de Kyambura Gorge is prachtig, overal klimplanten en grote bladeren en overal dierengeluiden… den Tom zocht rond naar de chimpansees, wij volgden met een bang hartje en veel achterom kijken dat nonkel leeuw niet op onze schouder kwam tikken. Na een lange tijd zoeken kwamen hoorden we de chimpansees roepen, het teken dat ze uit hun slaapplaatsen kwamen en gingen fourageren in de bomen.. en ja hoor… in een hoge boom zat een familie chimpansees lekkere vruchten te smikkelen… waaaaaaauuuuuuuuwwww … het leken soms wel mensen die hoog in de bomen klommen! Het kijken was wel wat kort en spijtig dat ze niet op de grond kwamen… maar toch weer een onvergetelijke ervaring.

De dag daarop weer in de lokale bus (joepiejeej) richting Masaka… het werd weer een nachtmerrie… ze vroegen ons weer veel te veel geld.. en toen we weigerden om belachelijk te veel te betalen wilden ze verder rijden met Anneke’s rugzak nog aan boord, zelfs de lokale mensen in de bus hadden er last van want de busbegeleider weigerde hun wisselgeld terug te geven! Alweer heel vriendelijke busmensen dus…hatelijk…. Het lijkt wel of de mensen die op bussen en matatu’s werken een ander ras zijn… echt onvriendelijke macho geldwolven… zo verschrikkelijk voor de lokale mensen die hier dagelijks mee geconfronteerd worden…wij hebben dan nog de luxe om soms voor een taxi te kiezen…

Maar eind goed al goed, we kwamen ’s namiddags aan in ons vertrouwde stekkie (Masaka Backpackers) waar we weer vriendelijk ontvangen werden door Sander, Sara, Bas en Nina… het leek wel onze verre familie in Masaka.

Sander (Nederlander) en Sara (Ugandese) hebben een schooltje opgestart in de buurt van Masaka en gaan binnenkort een grotere school opstarten. Een perfect project dus om onze laatste centjes aan te besteden! Ze namen ons mee naar de kledingverkoop op het schooltje! Heel toffe couleur locale ;-)) we werden weer ontvangen als koningen!

Bij Sander en Sara voelen we ons goed op ons gemak en we beslisten dan ook om een tijdje met hun rond te reizen… richting Kampala! Omdat Sara uit Uganda komt weet ze overal leuke plekjes te vinden en hoefden we ons dus over niet te veel druk te maken… dat deed nog eens goed !! Het was ondertussen 6 december geweest.. de Sint had België al verlaten maar in Uganda moest hij nog komen ;-) en jajaja… aan het strand in Entebe verwelkomden wij de lieve goede man en zijn 2 pieten! Hilarisch! Hij kwam aangevaren in een klein motorbootje! De Nederlandse gemeenschap in Kampala had dat georganiseerd… en de Nederlandse ambassade schonk een paar kratjes Grolsh-bier! Van de verniet! De pepernoten vlogen ons rond de oren.. het was weer een leuke middag!

Na een zalige nacht in Entebe, gingen we terug naar Kampala… op babybezoek bij Olaf, het nieuwe kindje van Ingrid en Koen! En we werden de eersten om in hun nieuwe (bijna afgewerkte) gastenverblijf te slapen! Wat kan het soms toch allemaal zo makkelijk zijn! We voelen ons al helemaal thuis in Uganda!

De volgende dag werden we terug opgepikt door Sander en Sara en terug naar Masaka!

Onderweg kocht Sara nog een “jackfruit”, een gigantische groene vrucht met een slijmerige binnekant die naar bubblegum smaakt ;-)

...en een eindje verderop werd de verse vis gekocht en onmiddellijk op de grill gehangen … hihihihi… vanvoor op de wagen dus.. zodat het in de auto niet te hard begon te stinken…

Onze laatste dagen verblijven we nog wat in Masaka en trekken we nog naar Lake Nabugabo… dat is alleszins het plan… om dan terug op weg naar Nairobi en het vliegtuigje!
Aiaiaiai

doeiiiiiiiiiiiiiii

Hello – Bonjour

We zegden de kindjes en de boompjes in het Sabina Home vaarwel en gingen weer op een binnenvlucht (de bussen gaan hier immers altijd bijna vliegen) naar het stadje Masaka.
Net buiten het stadje is er een heel leuk guesthouse: tourist cottage and campsite – Masaka backpackers. We kwamen er ‘s ochtends vroeg aan en werden meteen vriendelijk ontvangen door eigenaar Josef en een tijdelijke bewoner Sander (uit Nederland), met zijn kindjes ;-) . We konden nog eens “vlaamsch” klappen. Een beetje zenuwachtig waren we wel, zouden Patrick en David (de leuke Ugandees en Engelsman die we leerden kennen op de Sesse eilanden) wel echt komen de volgende ochtend… want in den Afrique wete nooit ;-))
Samen met Sander gingen we onze zenuwkes kalmeren met een heerlijk flesje wijn en zalige “franse” frietjes in een net geopend “frans” restaurantje “10 tables”…. Heerlijk… zelfs echte mayonnaise ;-)))
Het werd ‘s avonds ook nog een gezellige boel in het guesthouse want er waren heel wat gasten.

Zaterdagochtend 5u30 .. jeroentje fris en monter uit de tent gevallen en toch maar eventjes een smsje gestuurd naar Patrick en David… ze gingen al een 2 uurkes later zijn…maaar ze waren onderweg.. joepie!!!
Het weerzien was heel leuk en we vertrokken meteen richting Kisoro aan de grens Uganda-Rwanda, waar David een engelse dame kent waar we konden overnachten.
Heerlijk om eens geen zever te hebben in busjes…ontspannen genieten van de omgeving!! David koos een prachtige weg helemaal langs Lake Buyoni…

...de schoonheid komt vooral uit de terraslandbouw in het landschap… het deed ons helemaal terugdenken aan Bolivia ;-)))

De weg was wel niet sumpel… echt weg was het niet… meer een verzameling stenen die toevallig een soort pad vormden…
Het zuid-westen van Uganda is straatarm.. het ligt tegen Congo en Rwanda. We passeerden zelfs een UN vluchtelingenkamp van Congolese vluchtelingen… dat doet je rillingen krijgen… beelden die je normaal alleen op den televies ziet werden nu echt!
In een eigen wagen krijgen de bazungu natuurlijk veel meer aandacht dan in een lokale bus… de mensen staarden ongegeneerd in de auto binnen… ze raakten ons net niet aan! En de kinderen maar roepen : Bazungu AGA CHUPPAAAAAA... de kinderen hadden graag waterflessen...maar wij keihard en natuurlijk niks geven ;-) Om het onbeschoft toeristen lastigvallen wat af te leren...

De moeilijke weg langs het meer eiste zijn tol: platte band nr1… maar goed tegen de avond kwamen we aan in Kisoro, band laten maken en werden we verwelkomd door Judith… een 70 jarige engelse die al heel lang in Afrika woont. Volgende ochtend … de band stond terug plat!!! Alweer Afrikaanse kwaliteit ;-) We reden naar de grenspost.. papiertjes invullen aan de ugandese kant…. Maar plotseling…. PROBLEEEEEEEEEEMMM…. Patrick en David hadden de papieren van de auto vergeten! Manne manne manne … bellen en bellen … en gelukkig was er iemand bij hun thuis om de papieren door te faxen…maar hij vond ze niet dus dikke stress …
Om de stress wat te temperen reden we nog naar het mooie meer Mutanda…

De volgende ochtend kon de housekeeper van Patrick en David de papieren gelukkig doorfaxen ;-)))))) maar nu in Kisoro nog een deftig machine vinden!
Een dagske moeten wachten dus in Kisoro…heel zenuwachtig zijn… maar tkwam toch nog allemaal goe… op weg naar Kigali!!!!!!!!

Net over de grens zagen we al meteen een groot verschil met Uganda… de wegen waar clean en goed… nergens ligt er afval…want in de winkels geeft men papieren zakken!! vuilbakken… straatverlichting… en veel, heel veel mensen op straat.
De boda-boda drivers dragen helmen, er zijn verkeerslichten… het land is georganiseerd!! Het is erg moeilijk te geloven dat hier 13 jaar geleden de hel losbrak!

Mensen in Rwanda zijn opvallend bedrijvig…ze lopen overal met dingen op het hoofd te zeulen , ze liggen niet zomaar langs de kant van de weg… de mensen zijn heel kleurrijk gekleed… maar tussendoor zie je ook veel fysiek gehandicapten… maar ondanks alles toch nog stralende glimlachen!

Nadat we ongeveer een 400 van de 1000 collines bedwongen hadden… Rwanda wordt immers het “Pays des Milles Collines” genoemd… kwamen we aan in de heuvelachtige stad: Kigali. Onze hoofdbedoeling: Kigali Memorial Center.
De stad is georganiseerd en proper… we werden zelfs iets te vaak naar onze zin tegengehouden door de gendarmerie voor zogezegd te hard rijden… (we reden 40km/u achter de camion) ;-)) maar alles voor de rest prima in Kigali, al was het erg moeilijk om een betaalbare leuke slaapplaats te vinden! ‘s Avonds heerlijk getafeld in het New Cactus restaurant… eventjes terug thuis ;-)))

Volgende ochtend naar het Kigali Memorial Center… het genocide museum! Na 3,5 uur hadden we de aangrijpende waarheid van het verschrikkelijke verleden van de genocide helemaal gezien! Heel zwaar werden we geraakt door de videogetuigenissen van de slachtoffers. Het meest aangrijpende was een kamer met levensgrote foto’s van kinderen die het slachtoffer werden van het zinloze geweld van de Interhamwe…

Het verschil Hutu’s en Tutsi’s werd ingevoerd door de belgische kolonisten… indien je minder dan 10 koeien bezat werd je een Hutu genoemd… meer dan 10 koeien een Tutsi. Er waren natuurlijk veel meer Hutu’s dan Tutsi’s maar toch besliste de kolonisten om bij de “independence” de Tutsi minderheid aan de macht te laten.

In 1994 ontplofte Rwanda… na een tijd van geheime trainingen onstond de Interhamwe.. een guerrilla leger, gewapend met machetes en knuppels. Door opzwepende radioboodschappen dat de Tutsi’s ‘’Kakkerlakken’’ waren sloegen de Interhamwe geholpen door andere militias aan het moorden na het neerstorten van het vliegtuig van de toenmalige Rwandese president Habyarimana. Gevolg… op een paar weken tijd … 800000 doden…en duizenden Aids besmette vrouwen en kinderen door verkrachting… Families, vrienden, buren begonnen elkaar te vermoorden…zelfs de priester van een kerk vermoorde zijn parochianen….

Rwanda was dood.

Het is ongeloofelijk om te zien hoe Rwanda na dit bloedbad zo geevolueerd is… veel meer dan naburige afrikaanse landen.. Overal in het land zijn wekelijks dorpsprocessen om de daders van de genocide te vevolgen… het is immers onmogelijk om de duizenden moordenaars op 1 plaats te berechten. In elk klein dorpje is een gevangenis waar mannen in de roze gevangenisplunjes rondhangen.

Na Kigali gingen we naar Gitarama. Via Gitarama trokken we naar Gisenyi aan het Kivu-meer… wat op de kaart een prima weg was, bleek een verdroogde rivierbedding… voor meer dan 100 km…

...een hele dag onderweg…door overall prachtige groene heuvels met terrasladbouw!!! En wat wilde het enorme toeval… we reden door NYUNDO … de plaats waar onze goeie vriend Michael in een weeshuis heeft gewoond. Dus we hebben daar in de voetsporen van Michael zijn dorpje Nyundo verkend… en natuurlijk voor Michael heel wat foto’s genomen!

12 km verder ligt het prachtige stadje Gisenyi aan het mooie Kivu-meer, aan de grens met Congo. Een heel bizar idée, dit meer lag 13 jaar geleden vol lichamen, zelfs in Uganda dierf men geen vis meer uit het meer halen. Maar nu is daar niets meer van te merken… integendeel…

Met een mooi uitzicht vanuit het Hilltop Nest Hotel genoten we van een rustige nacht… we hadden het huis voor ons alleen…want toerisme in Rwanda staat jammer genoeg nog in de kinderschoenen!

Volgende halte.. KIBUYE… langs prachtige reuze thee-plantages…

...kronkelde de weg van Gisenyi richting Kibuye… kaboem…. Plattentuub….alweer dezelfde “gemaakte” band die het begaf/// reserveband gestoken onder de ogen van 5 geinteresseerden dorpbewoners… spannend verder rijden… KABOEM terug plat en helemaal kapot…. Enige optie…in tha middle of nowhere… de eerste kapotte band (die gelukkig niet helemaal plat was) er terug op en tegen 20 per uur over de gruizelweg ;-)))

Amai.. na 2 uur traag hobbelen kwamen we beneden aan in een garage die ons gelukkig konden oppompen zodat we tot in Kibuye geraakten,… de kapotte reserve band werd ook nog eens vakkundig onder handen genomen.. en meer beschadigd dan gefixed dus… dan maar een nieuwe binnenband in een dure TUBELESS reserveband gestoken… tzijn toeren!

Kibuye is prachtig! Ook aan het Kivu-meer in Home St-Jean verbleven, een guesthouse van de kerk, helemaal omgeven door het meer…adembenemend mooi… en weer geen enkele tourist! Genieten!!!! Wat ons opviel… overal stonden huizen, hotels ,…leeg.. op de meest prachtige locaties… wie wil investeren!!! RWANDA IS THA PLACE TO BE!!!

Aan alle mooie verhaaltjes komt meestal snel een eind… terug naar Kigali… we hadden nog 2 genocide memorials te bezoeken: Ntarama – 25km zuid van Kigali – in deze kerk waren op 7 juni 1994 5000 mensen bijeengekomen … op de vlucht voor de Interhamwe… maar ze werden verklikt… en op 10 na allemaal vermoord in en rond de kerk . Alles is nog zoals het was… overal kleding… beenderen… schedels… kinderboekjes… opgedroogd bloed… afgrijselijk… zelfs de doodsgeur hing er nog… we hadden het allemaal ijskoud… het was te luguber voor woorden Deze gruwelen mogen nooit meer gebeuren. De jongen die ons rondleidde was 1 van de 10 overlevenden.. heel zijn familie werd voor zijn ogen vermoord… kan je je voorstellen dat hij elke dag opnieuw de kerk in moet?? Wat een ongeloofelijke moedige, krachtige persoon…

Verderop op zo’n 30km van Kigali ligt de kerk van Nyamata, waar ook in juni 1994, 10000 mensen werden vermoord… dit memorial center was nog aangrijpender… vooral toen Jeroen samen met de vrouwelijke gids de tombe vol met schedels en beenderen in ging en de vrouw opnieuw in tranen uitbarstte… zij was ook aanwezig op de dag van het drama… overal in de kerk zie je nog de granaat inslagen en bloedplekken op de muur waar kleine babies werden doodgegooid… afschuwelijk!

Je kan je deze gruwels niet voorstellen… echt ongeloofelijk hoe de overblijvers de draad weer hebben opgepakt…

Rwanda is een bijzonder land, zowel voor zijn verleden als voor zijn natuurpracht! Een land om te ontdekken… het is immers niet onveilig zoals vele mensen denken…

We hebben afscheid genomen van David en Patrick en zijn terug in Mbarara, voor onze 2 laatste weken Uganda! Aiaiaiaia… den belgique komt in de buurt!

Dada Iedereen, voor onze fans... dit is waarschijnlijk het voorlaatste verslag... vraag maar een goed boek aan de sint ;-)))

Hello Hello!!!

Vanuit Kampala reden we met de nederlandse Lotti naar het gehuchtje SSanje, in het district Rakai. Een prachtige groene heuvelachtige omgeving.

Hetgeen we meteen hoorden was dat de vorige directeur van het Children of Uganda project er met een groot deel van de fundraising vandoor is gegaan… we spreken hier over 100 000den dollars!!!!! Dit blijkt Schering en inslag te zijn in hulpprojecten in Afrika… triest triest… daarmee moet Lotti nu proberen de boel te redden!

We werden begroet als koningen in het Sabina Home een project van Children of Uganda … ‘s avonds was het groot muziekfestijn voor ons, de kindjes verwelkomden ons en dansten en zongen of hun leven er vanaf hing… typische afrikaanse dansen… schudden met die poep! De dames kregen traantjes in de ogen!!

Na een dagje ging Lotti weer naar Kampala en begonnen wij aan het werk… met onze eigen ‘’guestroom’’ ;-) alias keuken – badkamer – slaapkamer…

Na enkele dagen merkten we dat het niet allemaal rozegeur en manneschijn was: veel te veel kindjes op 1 plaats, stinkende slaapkamers met pismatten die elke dag buiten te drogen werden gelegd.. gedragen door de klein mannen zelf… op hun kop…

Volle pisemmers in de kamers… etensresten aan hun voeteinde… gedoneerde muggennetten werden halvelings opgehangen, de begeleiding zei er niets van… de begeleidsters (housemothers) deden het zelf niet, omdat ze dreigden te stikken door de hitte (jajaja)
De housemothers waren luie vrouwen die eigenlijk heel de dag niets anders deden dan zitten of liggend de kinderen afblaffen en commanderen….

De kinderen werken heel veel/// even een dagschema:
5u30 opstaan
5u45 op blote knietjes bidden op de koer
6u kleding – slaapkamers – vloer poetsen… met de hand dus zonder borstels of zwabbers
7u naar de kerk
7u30 school … hier moet je je ook niet veel van voorstellen… kindjes zitten vaak op de banken (te staren) terwijl de leraars in de lerarenkamer pannekoekjes eten…. Hun uitleg: de kinderen moesten even rusten???????????? Wij hebben een paar keer tekenles gegeven… maar niet zoveel want een schema opstellen met de andere leraren bleek onmogelijk… organisatie..what is that???

Door de dag moeten de kinderen ook constant water gaan pompen uit de waterput want stromend water is er niet!!! dus ook wij konden dagelijks naar de waterpomp ;-)

We hebben mee de muziekles kunnen volgen van de amerikaanse vrijwilligster Sara, dat was leuk!! Sara zit er al een jaar en doet goed werk!

Ook een leuke les was: = all about the money = de juf legde uit dat je in de locale winkel geld geeft na uitgebreid afbieden, dat de winkeluitbater vervolgens naar de buren loopt om je geld te wisselen en dan terugkomt met je wisselgeld. MAAR.. als je naar de supermarket gaat staan er prijzen bij de artikelen en kan je dus niet afbieden ;-)))))) dat was een voorbeeld van een afrikaanse les !!!

Na de school moeten de kindjes opnieuw poetsen en wassen en dan zelfs nog koken voor de begeleiding ??????????? In afrika is het immers normaal dat kinderen moeten werken want de ouders sterven vaak op vroege leeftijd (door aids) en zo worden de oudste kinderen verantwoordelijk voor hun broertjes en zusjes… en kunnen de kinderen voor zichzelf zorgen!!! De harde waarheid !

Om 19u is het eten : POSJO met BEANS zoals elke dag 2 keer… 1 keer per week MATOKE (bananenpuree) en 1 keer per week afgekookt vlees… terwijl het gebied zo vruchtbaar is dat alle groenten te kweken zijn !

Dat leek ons dus een goed plan… om een duwtje in de rug te geven voor hun moestuin en fruitbomen.. daarnaast was het ook een goed idée om een bos te planten zodat ze na een paar jaar geen hopen geld meer moesten steken in brandhout kopen!! Dus boerinneke liesbet en boerke jeroen begonnen aan een boomproject!!! Dankzij het geld van de sponsors!!!!!!!!! NOGMAALS MERCI IEDEREEN!!

We kochten 2000 eucalyptus bomen bij de plaatselijke tuinwinkel en 10 fruitbomen! En planten maar!!! We gaven zo ook een tiental mensen uit het dorp betaald werk!!

Na het avondeten was het weer werktijd voor de kindjes en bidden!! Zichzelf wassen en tandenpoetsen moest ook maar dat werd nooit gecontrolleerd… 22uur bedtijd!

Alleen zondag was het rustdag en konden ze zichzelf bezighouden ipv te werken.

Het dorpje Ssanje was wel gezellig, behalve dat er een gek rondliep die het gemunt had op ‘’bazungu’’ … zonder echt gevaar maar toch griezelig… hij stal ook elke dag fruit en groenten van de plaatselijke mensen , je zag hen dan weer achter hem rennen…en als het te ver ging, bond jan politieman hem aan de boom voor een paar dagen ;-)))))

elke dag zochten we onze ingredienten om ons potje te koken, want 2 keer per dag maispap met bonen is toch wel wat te veel van het goeie…

We bezochten ook de locale markt! Leuke ervaring op een plaats waar weinig blanken komen. Tot de gek weer opdook ;-) heel de markt in rep en roer en de loony weer weggejaagt!

Het was voor ons redelijk frustrerend dat je aan de ‘wantoestanden’ niet veel kan doen… we hebben dan toch de kinderen hun zinnen even verzet want die waren dolblij met ons bezoek!!!!!!!!!!!!!!!!

Hopelijk komt er ooit verandering in…

Na de eerste week hadden we al nood aan een weekenduitstap… richting Sesse Islands op het Victoria Meer… weer een heel avontuur om er te geraken… in een volgepropte matatu met satelietschotel op de schoot (van de buurpassagier) en zelfs de chauffeur deelde zijn zetel!!!

We waren natuurlijk weer de attractie want we hielden onze mond niet als het ons niet aanstond!!! De medepassagiers beaamden onze commentaar… maar voor zichzelf opkomen doen ze meestal niet…

We reden naar Kalangala en verbleven in de mooie Hornbill campsite vlak aan het Victoria meer!! Prachtig maar het water van het meer is niet alles… door overvisserij en enorme afvalstortingen (vooral van Tanzaniaanse industrie) is het meer eerder een ongezonde poel geworden… er is grote kans dat het over een paar jaar volledig uitgestorven is en de locale vissers volledig in de miserie belanden (wat nu al voor een groot deel het geval is: zie ook de ‘’Darwin’s Nightmare’’ documentaire).

We hadden een relaxt weekendje en ontdekten hoe ananassen geteeld worden.. voor diegenen die dit niet weten… tis niet aan een boom… maar al seen bloom op een plant!!!! Je stopt gewoon de groene bladeren bovenaan terug in de grond en je krijgt een nieuwe ananasplant!! We kregen een fantastische lift terug naar het vaste land met David en Patrick. Een engelsman met zijn ugandese compagnon!! Waar we nu mee in Rwanda zitten ;-)))))))
We verbleven met hun nog een nachtje aan het schitterende meer Nabugabo en daarna met een truck meegelift terug naar Ssanje.. voor terug een week wat ronddolen en boompjes planten in het weeshuis!!!

Dan vielen we met ons gat in de boter… want David en Patrick wilde met ons een weekje door Rwanda reizen!!! Dus even geen stress op het openbaar vervoer!!!!!!!!!! WOOOEEPPIEEE