Parque Nacional Amboro - Back to nature!

Hola Hola Amigos,

Hier zijn we weer na een `ontspannend` weekendje ploeteren door het Amboro Parque. Amboro is een groot natuurgebied (regenwoud-achtig) op zo`n goeie 100km van Santa Cruz. We reden eerst met de auto naar Buenavista om van daaruit een tour te regelen mèt gids door het park. We kwamen vrijdag aan in Buenavista en blijkbaar zat heel Santa Cruz daar voor het paasweekend. Een tour regelen bleek nog niet zo makkelijk, een slaapplaats vinden al evenmin. Na een midagje rondklefferen vonden we dan toch een cabaña om te slapen. De tour bleek moeilijk te regelen omdat heel veel gidsen al in het park zaten en de overigen geen zin hadden omdat het paasweekend was.

Dan maar even iets gaan eten in Buenavista centrum.

De Paasprocessie, met Jesus in glazen kist gevolgd door het Mariabeeld, passeerde onze pizzatafel. Samen met zo`n 500 mensen die muisstil gewapend met fakkeltjes rond de plaza van Buenavista de verschillende staties van lijdensweg aflegden.

Maar de avond bracht raad... de zoon van de eigenares van de cabañas:`Gunter` bleek de docent te zijn van de parkgidsen en wist natuurlijk nog wel iemand die tijd had om de 4 belgjes veilig door het park te loodsen.

En zo kwam alles weer op zijn pootjes terecht... nog een frisse nachtelijke duik in het prachtige zwembad en slaapieslaap want zaterdag om 8u eruit voor de parktocht.

Zaterdag 9u- de oude jeep van de tour haalt ons stipt op tijd af aan de cabañas.

Met 6 personen (chauffeur - Jeroen - gids vanvoor en Sara - Maarten en Liesbet vanachter) gaan we op weg... 35 km over zand/putten weg naar het vertrekpunt van de tocht:

>> het einde van de weg... want de grote rivier heeft een tijd geleden de weg `opgegeten `, zoals ze het hier poëtisch voorstellen.

Na een dik uur hotsen en botsen werden we achtergelaten aan het einde van de weg, een klein riviertje spoelde over de weg beneden... was dit nu het grote probleem... einde van de weg?? Rugzak op de rug en vertrekken maar voor ons eerste stuk van de tocht. Al snel kwamen we bij hèt probleem!

De grote RIO (rivier) had de volledige weg weggespoeld... de breedte van de rivier en slijk was ongeveer 100m. Schoenen uit Teva`s aan en hop tot aan de kniëen het waterin! De reisgids had niet gelogen: ... in PARQUE AMBORO is much wading acquired! En gewaad hebben we!

Na een uurtje stappen kwamen we aan bij een klein dorpje waar we voor een paar bolivianos een paard huurden om onze rugzakken mee te torsen, dat was wel ontspannend...

... aan een huisje hing net een vers geslacht kalfje te wachten op een hongerige koper... dit keer niet, onze gids had een goed gevulde rugzak met vanalles en nogwat.

We staken nog een paar keer de rivier over (met bijhorende schoenenwissels) en hielden halt voor de middag aan de oever van de rivier.

De natuur had daar een zwembadje aangelegd en daar konden wij dus lekker van profiteren...
Toen we lekker afgekoeld op de oever kwamen, werden we door een geweldig ontvangstcomitèe verwelkomd: EJENES - kleine insectjes die bloed zuigen- Snel dus onze kleren terug aan en op naar de dampende kookpotjes want de gids had zijn best al gedaan: kotelletjes met groenten en rijst!

Met volle maag trokken we verder door de rivier en langs prachtige regenwoud vegetatie. Na weer een uurtje stappen hoorden we plots geritsel boven onze hoofden... een familie aapjes begluurde ons vanuit hun hoge bomen... èèn kleintje begon zelfs stoer aan een tak te bengelen om ons bang te maken...
We kwamen heel wat bizarre natuur en beestjes tegen:

De middag ging snel voorbij en voor we het beseften begon het al wat te schemeren, en we moesten nog een heel stuk door de rivier. Gelukkig kwamen we voor donker op onze bestemming... een natuurlijk standje aan een overhangende rots... onze plaats voor de nacht.

Onze kok/gids stookte het vuurtje en wij genoten weer van een lekker maal, af en toe geplaagd door een kleine EJENE... niemand bleef gespaard van rode plekken! Na het eten gingen we moe maar voldaan slapen.

Zondagmorgen 8u:
spijtig genoeg was het tentje niet veel soeps en was Liesbet enkel slim genoeg om onder een muskietennetje te slapen, want de volgende ochtend was Jeroentje een knorrig wrak... met een 50tal rode ejenebeten...

Een zwier aan de plaatselijke liaan bracht de sfeer er wat terug in en het ontbijt smaakte alweer...
Plots kwam er zelf een `Jochi, een klein everzwijn-achtig dier, piepen en nog even later sprong een `gato del monte` , een meerkat, de rivier in om een vis te vangen! Ook fladerden de prachtige vlinders rond onze hoofden...

... en blijkbaar stonken onze schoenen nog niet tè erg ;-)...

We lieten ons gerief achter op het strandje en begonnen onze ochtendgymnastiek met een wandeltocht door de rivier naar de watervallen.

Dit was het allermooiste stuk van de tocht... tropische vegetatie, kleurige vlinders, krioelende mierenhopen, prachtige watervallen... heel erg mooi allemaal en ongeloofelijk de moeite waard!

Onder de waterval konden we weer even een duikje nemen... zalig!

Het leek wel de reclame voor Ushuaïa Zeep, enkel zonder sexy latina eronder ;-) (maar wel met een sexy gringo)
Terug op het strandje kregen we heerlijke spaghetti van onze gids en moesten we ons stilletjes beginnen haasten want de terugtocht was nog lang!
Dus opnieuw de weg terug, af en toe schoenen wisselen voor sandalen en weer een knipoog naar de aapjes!

Heel moe en ook heel voldaan kwamen we om 18u30 terug aan de jeep, die gelukkig nog was blijven wachten om ons terug naar Buenavista te brengen!

Alweer een prachtige ervaring, en nu gaan we fris en monter nog een weekje vrijwilligerswerk doen... met ongeloofelijke jeuk van de ejenebeten! allè Jeroen dan toch, want Liesbet heeft er niet veel last van ;-)

Adios Todos!!!!