Banana Family y Samaipata

Hola Hola Amigos

We zijn net teruggekeerd uit het groene paradijs Samaipata! Een weekje gerust en ontspannen...

Vorig weekend trakteerden we Sara en Maarten nog op een weekendje Banana Family; dat is een familie Israeliërs, van onze leeftijd, met 2 kinderen (Nem oftewel Mogwli en de kleine Tutu). We werden met de taxi vanuit Santa Cruz naar Bermeho gebracht (dit was dus zo een taxi waar het stuur verplaatst was),

een klein gehucht van 5 huisjes, waar de nieuwsgierige bewoners meteen kwamen gluren naar de vreemde toeristen.

In Bermeho moesten we een klein zandwegje naar de bergen nemen en na een uurtje ploeteren kwamen we aan te midden van natuur: de banana family. Ze hebben alles zelf gebouwd en leven in en met de natuur. Er staat 1 woonhuis, een schuurtje en 2 gastencabanas. Voor 60 bolivianos kan je hier slapen - vol pension - met super lekker vegetarisch eten, alles eigen kweek : erg puur natuur !!

Bij onze aankomst werd Jeroentje goed 'ontvangen' door de hondjes, twee beten in elke kuit ;-) maar geen erg, hij schuimbekt nog niet...

We mochten meteen mee op tocht om appelsienen te plukken; de kleine Nem (4jaar) als privé gids - hij deed het met volle overgave, als een echte Mogwli huppelde hij door het bos. Super schattig. Hij spreekt israëlisch, engels én spaans.... toch wel straf voor een 4jarige!

De enige boosdoener daar in de bergen waren weer die vervloekte 'Marigui', kleine gele bloedzuigvliegjes... als je geen lange kleding draagt ben je binnen de kortse tijd opgevreten...

Na het bekijken van een prachtige gigantische sterrenhemel gingen we slapen in ons hemelbed ;-)

Op zondag deden we een wandeling naar een onafgewerkt hotel aan de rand van Laguna Volcano... maar mét prachtig zwembad, dat al onderhouden wordt :-) - rare toeren alweer in Bolivia maar heerlijk plensen met prachtig uitzicht.

Dan hitchhike naar Samaipata, een klein -peking express gevoel-, vanachter in de laadbak van een jeep... lekker uitgewaaid...

Het bleek al meteen dat Samaipata weer iets moois ging worden, op weg er naartoe stonden er villa`s met onbeschrijfelijke uitzichten... natuurlijk van buitenlanders.

Hier kwamen we terecht in een zeer mooie bed en breakfast: Posada del Sol, uitgebaat door een uitgeweken Texaan `Trent`en zijn lieve Boliviaanse vrouw.

''The Posada del Sol is a great place to stay in the green paradise of Samaipata. Very nice rooms with bathroom included is a breakfast for only 70 bolivianos for 2 ! Thank you Trent for the great time in Samaipata, we felt at home immediately and felt sorry to leave so soon! Hopefully we'll meet you again someday !!''

We hebben dus de hele week enorm genoten en deden twee dagen een uitstap, vanuit de Posada;

Dag 1 gingen we naar 'El fuerte' , unesco werelderfgoed. Het is een inca-ceremonieplaats op een berg, een beetje zoals Machu Pichu maar veel kleiner. In de middag gingen we zwemmen onder de watervallen van Las Cuevas ;-) waar we ook een verse palta (avocado) van de boom plukten...

Dag 2 opnieuw op stap met de zeer fijne gids Rufo en zijn privé-taxi, 4 u s'morgens uit onze nest - Trent stond al klaar om een heerlijke omelet te bakken - en om 5u de taxi in naar het gebergte om Condors te spotten!
We passeerden kleine bergdorpjes die soms helemaal uitgestorven leken. Buiten wat dieren op straat leek er geen leven...

Om 7u stonden we aan de voet van de bergen, nog een beetje slaapdronken, zwijmelend in onze botinnekes...
We wandelden over prachtige groene bergen, overal gras en bomen en duizelingwekende uitzichten. Tussendoor wat cocablaadjes knabbelen om de vermoeidheid niet te voelen.

Een klim van 3u bracht ons boven op een berg met uitzicht over een vallei, waar zo'n 100m onder ons condornesten in de spleten van de rotsen huisden. De nieuwsgierige condorwijfjes vlogen vanuit hun nesten rond onze hoofden op zoek naar een lekker hapje.

De klim terug naar beneden was wat zwaarder, de hete zon maakte de tocht extra zwaar en Jeroentje schoot tweemaal het struikgewas in om zijn zeer dringende behoefte te doen... gelukkig bleek dit maar één dagje een on'gemakje'.
Onderweg ontdekte Liesbet nog een plaatselijke delicatesse, mini-appeltjes...

De gids, Rufo, leerde ons vanalles over de kruiden die we tegenkwamen op de tocht. Bira-Bira bv, een plantje met witte bloempjes dat afgekookt in thee erg goed is tegen buikkrampen en diarree... dat kwam dus als geroepen... er bestaat zelfs een plant die de vrouwen hier nemen om een abortus te veroorzaken ??
Na de wandeling gingen we nog een kijkje nemen bij een gigantische waterval:el Pajcha... en dan moe en voldaan naar Samaipata terug.

Op de plaza in Samaipata kwamen we bij het terugkomen heel toevallig twee herentalse knapen (Miguel en Felipe;-) tegen die we een maand of twee geleden in de Torres del Paine tegenkwamen in CHile. Dus we hadden meteen gezelschap om `s avonds een hapje te eten!

De dag daarop, rustdag en `s avonds uit eten met de mannen in het Landhaus... rarara vanwaar komen de eigenaars... en uiteindelijk beland in de bar van de mannen hun hostel... dit kwam zeer slecht aan bij ons orgeltje Liesbet... de dag daarop een kater van jewelste :-) en helemaal geen mooi muziekje meer uit het orgeltje... `She drove the white truck tonight, did she ??`wist Trent het spitsvondig uit te drukken... ;-) ;-) ;-) ...

Samaipata was weer fijn fijn fijn, misschien komen we hier ooit wel op pensioen... maar nu terug naar Santa Cruz en morgen met de bus naar La Paz, terug naar de altiplano !! 24u busje ;-) of meer... hier weet je nooit!

dikke kusjes allemaal! Hasta Luego !