Huaraz - peruaans Zwitserland

Hola Hola Amigos

Jodelaiiitiiiie zouden we bijna zingen, want we zijn onze laatste week in Peru in Huaraz: peruaans Zwitserland !
Het lijkt hier zo fel op Zwitserland door alle mooie sneeuwtoppen in de omgeving... en Jeroentje is in zijn jeugd zo´n 20 keer naar de zwitserse bergen geweest dus hij weet wat hij schrijft ;-)

Na al de afgelopen triestige hostals vielen we dit keer nog eens met ons gat in de boter: we verblijven hier in CASA MARIA - letterlijk ´HUIS VAN MARIA´ - een familie hostal met maar 14 bedden... en wij momenteel als enige gasten... dus het huis voor ons alleen.. en we kunnen nog eens zelf koken > dus veilig en lekker eten...
Vanuit onze douche hebben we uitzicht op de prachtige sneeuwbergen... dat maak je ook niet elke dag mee!

We werden in Huaraz snel vaste klant op de plaatselijke markt! De beenhouwer zag ons graag komen en wilde Liesbet elke keer een koeien-, varkens- of schapenkopcadeau doen ;-) maar dat cadeautje heeft Liesje toch vriendelijk geweigerd. We hebben het zelfs gewaagd om vers vlees te kopen... van de haak ;-)

Eindelijk konden we onze stramme benen nog eens strekken en trokken we 2 dagen de bergen in!

Dag 1 - Laguna Churup -
titititiet... het wekkertje loeide om 6u...
We namen een micro-busje naar het kleine bergdorpje LLupa en vandaaruit stegen we een 3 tal uurtjes naar Laguna Churup... een prachtig bergmeer omgeven door sneeuwpieken! Indrukwekkend... maar door de hoogte was het een zware klim waar we zelfs een stukje moesten bergbeklimmen langs een waterval!
Gelukkig kreeg Jeroentje ons Liesje over haar paniekaanval heen en moesten we niet blijven wonen aan de rand van de waterval...

De plaatselijke bergdorpjes waren heel armzalig.. vanals je buiten de stad Huaraz komt zie je meteen het verschil tussen ´huis´ en quasi ´hut´.

De mensen waren allemaal erg vriendelijk (we waren bijna schor van ´buenos tardes´ te groeten) en hun kledingdracht was ook weer een tikje anders dan in andere dorpen.

We beslisten om heel de terugweg te wandelen ipv met een busje te gaan... daar werden we wel bijna door plaatselijke schrale honden afgerost maar met de steen in de hand kwamen we door het hele land ;-) ... wees gerust we hebben de steen niet hoeven te werpen... alhoewel de goesting soms wel erg hoog was!

Heel moe en met gloeiende platvoeten namen we een hete douche met zicht op de zonsondergang over de bergtoppen!

Dag 2 - Laguna 69 -

titititiet titititiet ... het wekkertje zong om 5u in de ochtend...
Onze tweede wandeldag...
Hiervoor moesten we 2uur òp de micro geplet tussen de locals...richting Yungay... dit dorp werd in 1970 helemaal van de kaart geveegd door een aardverschuiving... bedolven onder ijs en rotsen stierven 18.000 mensen, slechts een hondertal overleefden deze natuurramp.. onze taxichauffeur was één van de enige overlevende kinderen uit die tijd... hij vertelde het aangrijpende verhaal dat hij heel zijn familie verloor op 12 seconden.
Hij voerde ons langs prachtige meren en de hoogste berg van Zuid-Amerika de HUASCARAN 6768m !!

Op naar het basiscamp waar we onze wandeling begonnen. We ontmoetten in de taxi 2 amerikanen uit New York.. Elaine en Carlos.. en samen bevochten we de wandelwegeltjes...
De hoogte zorgde op deze trip voor meer last dan de vorige dag... het leek net of je door een onzichtbare hand werd tegengehouden... een vreemd gevoel...
Maar na 3uurtjes klefferen werden we alweer beloond op een adembenemend uitzicht over de laguna 69. Carlos had veel last van de hoogte en moest vroeger naar beneden... maar wij namen een uitgebreide siësta aan de oever van het meer.
De terugtocht was nog een hele klus maar moe en voldaan stond er nog een verrassing op ons te wachten in CASA MARIA ... Marij en Thomas ;-) onze vlaamsche vrienden die we ontmoetten in La Paz! Het werden weer 2 gezellige bourgondische avonden!

Om onze wandelspieren te ontspannen trokken we de volgende dag naar Charcos waar we in een echte grotsauna kropen ... mét Marij en Thomas en mét zwembroek ;-) OJALA... de ijskoude douche achteraf veegde de zweetdruppeltjes snel weg...
Dit was weer heel speciaal, een hete belevenis!

Spijtig genoeg stonden de jonge snaken te springen om op 4-daagse trekking te gaan door de Cordillera Blanca (zo heet de bergketen aan Huaraz) en dus namen we alweer snel afscheid... jammer maar we zien elkaar zeker weer in België oftewel in London ;-) dat verhaaltje krijgt nog een leuk krulstaartje! Of een fotostaartje hé Thomas!!! OJALA!

... en dan... onze laatste cultuuruitstap in Peru...
Chavin de Huancar ... een tempelcomplex met onderaardse gangen...
De tour (30 man in een minibus met slechte gids) viel wat tegen ... het viel weer op dat we het groepsleven niet meer gewoon zijn... want even stoppen om als kudde in een plaatselijke roeiboot te gaan zitten voor 3 minuten en een volwassen man die op een kermis paardje rondrijdt voor 4 minuten vinden we toch allemaal wat te gek voor woorden... we zetten ons dan maar met een sandwichke en met zicht op het mooie meer en leverden commentaar op de dwaze toeristen als de ´grumpy old men´ van de Muppets ;-) als toetje nog een verplichte foto met de plaatselijke llama en de toeristenkous was weer af!
...maar de site zelf was wel weer een peruaans hoogstandje uit de oudheid.

... op de terugweg draaide de toeristenkermis nog even een zotte toer want we stopten omdat de gids dacht dat ze een meteoriet gezien had in de lucht... de grumpy old men wisten beter: het was gewoon een vliegtuig... we zongen in koor: `jongens jongens wat een pret, vlug het haakje aangezet´....

...Het einde is na bij...
Van onze reis dan wel te verstaan... we hopen nog 3 dagen te gast te mogen zijn bij familie Escobar en dan opt vliegertje naar huis!
Morgen op de laatste peruaanse bus... wat zou die ons weer te bieden hebben... LIMA HERE WE COME (again)

hasta pronto amigos de Belgica!!