Quelimane - Ilha de Mozambique

Hola Hola amigos,

We hebben weer een aantal schockerende ervaringen achter de rug... beginnende met onze busrit Beira - Quelimane ...

Allemaal goed en wel om 4u smorgens paraat aan het minibusje. Na onze nacht in het live toneel van de hotel lobby van Hotel Savoy... wat volgens ons meer een bordeel leek dan een deftig hotel... hoewel we daar de eerste nacht niets van gemerkt hadden en sliepen als roosjes... was nacht 2 een aaneenschakeling van absurde sketches uit één of andere afrikaanse ´In de Gloria´kloon.

We hadden immers beslist om in de lobby een aantal uurtjes te wachten tot ons busje om 4u s´ochtends vertrok... goe zot maar toch weer al gebeurd en niet voor herhaling vatbaar ;-) alhoewel jeroentje nu een ideeenboekje vol heeft met zotte fratsen...

De taxichauffeur, die hier in hun wagen wonen, stond na een voorzichtig smsje paraat om 3u45 om ons naar de busstand te brengen...

.. en zo stonden we om 4u moe maar redelijk blij aan de busstop op ons busje...

Na een halfuurtje brachten 2 jongens de laatste passagier op de bus... een doodzieke jongen van ongeveer 30 jaar... Aids had hem duidelijk volledig uitgemergeld... onze eerste regelrechte confrontatie met de verschrikkelijke ziekte... het meest frapante hoorden we hier dat bijna 90% van de bevolking in de stad Beira besmet is... en de meeste mensen weten er niets van en de besmettingen gebeuren hoofdzakelijk door besmette naalden in de ziekenhuizen....

De jongen werd op de achterbank gezet samen met zijn begeleider (waarschijnlijk zijn broer)...

We vertrokken en de busrit was warm maar snel! Tot we op de overzet moesten over de Zambezia... iedereen uit de bus en samen wandelen naar het ponton.. de zieke jongen bleef op de achterbank liggen en ging met de bus op de boot...

Toen we terug instapten zagen we dat er iets mis was want de begeleider (broer) van de jongen kreeg hem niet meer wakker... hij was bezweken op de overtocht met de boot... verschrikkelijk... het leek wel een beeld uit de griekse mythologie... het tijdelijke voor het eeuwige inwisselen met de overtocht op een boot... de jongen stierf helemaal alleen op de achterbank van een gloeiend hete bus...

Nog 4 uur reden we naar onze bestemming Quelimane met het lichaam op de achterbank... gewikkeld in een onderweg gekochte rieten mat.... we kregen de tranen in de ogen ...

... in Quelimane stond de familie te wachten met een pick-up truck om het lichaam van de jongen in een laken te wikkelen en thuis de laatste groet te brengen...

We hopen dat we zoiets niet meer meemaken...maar het is duidelijk dat de mensen hier allesbehalve de middelen hebben om zelfs nog maar menswaardig te kunnen sterven...

Quelimane is een kleine havenstad waar de koloniale sfeer gemixed is met de invloed van de moslimwereld... en verse krab uit de zee... het was een aangenaam stadje ... spijtig genoeg konden we er maar eventjes van genieten want de dag daarop alweer op de bus richting Nampula.

Weer om 4u fris en monter deze keer ( ;-) we hadden wat geslapen in een fijn hospederia Manu ... we worden slimmer!!!

Nampula was op zich niet veel soeps... een vuile grote ongezellige stad...maar een noodzakelijke tussenstop bij de lange busritten...

vandaaruit tjoeften we naar Ilha de Mosambique...

...een eiland van contrasten... en in de bus ernaar toe een doodziek kindje op de achterbank dat haar zieke longen bijna uit haar lijf reutelde... gebrek aan medicamenten en geld werden alweer heel duidelijk...

Ilha De Mosambique, we verwachtten een paradijs, maar kwamen terecht aan de zuidkant van het eiland.... in sloppenwijken... waar kinderen in de afvalbergen naar etensresten zochten... Door de oorlog (die 14jaar geleden ophield) kwamen hier veel te veel mensen op een kleine oppervlakte wonen... leven in hun eigen afval... een vuilophaaldienst of het ´ruimerke´ontbreekt...

In ons kamertje tussen de sloppenwijken (want de hotels op het noordelijk deel zijn boven ons backpackers budget) worden we s´morgens gewekt door de de Moskee... het is Ramadan... er is een grote moslim gemeenschap op het eiland.

Wat bleek was dat aan de noordkant het eiland helemaal anders is... oude koloniale gebouwen... hier en daar al heel wat gerestaureerd...met een gesponsord UNESCO museum en fort (heel erg de moeite)... en het fort word nu deels gebruikt als school... de jongeren krijgen les in halfopen bunkers.. erg bizar...

Ilha de Mosambique dus duidelijk het eiland van contrasten...

Zodadelijk gaan we nog naar de Hindu tempel en morgen alweer op de bus (voor een lange tocht) naar Pemba...

tot gauw amigos!!! de fotootjes komen later!!!