Rwanda - pays des milles collines

Hello – Bonjour

We zegden de kindjes en de boompjes in het Sabina Home vaarwel en gingen weer op een binnenvlucht (de bussen gaan hier immers altijd bijna vliegen) naar het stadje Masaka.
Net buiten het stadje is er een heel leuk guesthouse: tourist cottage and campsite – Masaka backpackers. We kwamen er ‘s ochtends vroeg aan en werden meteen vriendelijk ontvangen door eigenaar Josef en een tijdelijke bewoner Sander (uit Nederland), met zijn kindjes ;-) . We konden nog eens “vlaamsch” klappen. Een beetje zenuwachtig waren we wel, zouden Patrick en David (de leuke Ugandees en Engelsman die we leerden kennen op de Sesse eilanden) wel echt komen de volgende ochtend… want in den Afrique wete nooit ;-))
Samen met Sander gingen we onze zenuwkes kalmeren met een heerlijk flesje wijn en zalige “franse” frietjes in een net geopend “frans” restaurantje “10 tables”…. Heerlijk… zelfs echte mayonnaise ;-)))
Het werd ‘s avonds ook nog een gezellige boel in het guesthouse want er waren heel wat gasten.

Zaterdagochtend 5u30 .. jeroentje fris en monter uit de tent gevallen en toch maar eventjes een smsje gestuurd naar Patrick en David… ze gingen al een 2 uurkes later zijn…maaar ze waren onderweg.. joepie!!!
Het weerzien was heel leuk en we vertrokken meteen richting Kisoro aan de grens Uganda-Rwanda, waar David een engelse dame kent waar we konden overnachten.
Heerlijk om eens geen zever te hebben in busjes…ontspannen genieten van de omgeving!! David koos een prachtige weg helemaal langs Lake Buyoni…

...de schoonheid komt vooral uit de terraslandbouw in het landschap… het deed ons helemaal terugdenken aan Bolivia ;-)))

De weg was wel niet sumpel… echt weg was het niet… meer een verzameling stenen die toevallig een soort pad vormden…
Het zuid-westen van Uganda is straatarm.. het ligt tegen Congo en Rwanda. We passeerden zelfs een UN vluchtelingenkamp van Congolese vluchtelingen… dat doet je rillingen krijgen… beelden die je normaal alleen op den televies ziet werden nu echt!
In een eigen wagen krijgen de bazungu natuurlijk veel meer aandacht dan in een lokale bus… de mensen staarden ongegeneerd in de auto binnen… ze raakten ons net niet aan! En de kinderen maar roepen : Bazungu AGA CHUPPAAAAAA... de kinderen hadden graag waterflessen...maar wij keihard en natuurlijk niks geven ;-) Om het onbeschoft toeristen lastigvallen wat af te leren...

De moeilijke weg langs het meer eiste zijn tol: platte band nr1… maar goed tegen de avond kwamen we aan in Kisoro, band laten maken en werden we verwelkomd door Judith… een 70 jarige engelse die al heel lang in Afrika woont. Volgende ochtend … de band stond terug plat!!! Alweer Afrikaanse kwaliteit ;-) We reden naar de grenspost.. papiertjes invullen aan de ugandese kant…. Maar plotseling…. PROBLEEEEEEEEEEMMM…. Patrick en David hadden de papieren van de auto vergeten! Manne manne manne … bellen en bellen … en gelukkig was er iemand bij hun thuis om de papieren door te faxen…maar hij vond ze niet dus dikke stress …
Om de stress wat te temperen reden we nog naar het mooie meer Mutanda…

De volgende ochtend kon de housekeeper van Patrick en David de papieren gelukkig doorfaxen ;-)))))) maar nu in Kisoro nog een deftig machine vinden!
Een dagske moeten wachten dus in Kisoro…heel zenuwachtig zijn… maar tkwam toch nog allemaal goe… op weg naar Kigali!!!!!!!!

Net over de grens zagen we al meteen een groot verschil met Uganda… de wegen waar clean en goed… nergens ligt er afval…want in de winkels geeft men papieren zakken!! vuilbakken… straatverlichting… en veel, heel veel mensen op straat.
De boda-boda drivers dragen helmen, er zijn verkeerslichten… het land is georganiseerd!! Het is erg moeilijk te geloven dat hier 13 jaar geleden de hel losbrak!

Mensen in Rwanda zijn opvallend bedrijvig…ze lopen overal met dingen op het hoofd te zeulen , ze liggen niet zomaar langs de kant van de weg… de mensen zijn heel kleurrijk gekleed… maar tussendoor zie je ook veel fysiek gehandicapten… maar ondanks alles toch nog stralende glimlachen!

Nadat we ongeveer een 400 van de 1000 collines bedwongen hadden… Rwanda wordt immers het “Pays des Milles Collines” genoemd… kwamen we aan in de heuvelachtige stad: Kigali. Onze hoofdbedoeling: Kigali Memorial Center.
De stad is georganiseerd en proper… we werden zelfs iets te vaak naar onze zin tegengehouden door de gendarmerie voor zogezegd te hard rijden… (we reden 40km/u achter de camion) ;-)) maar alles voor de rest prima in Kigali, al was het erg moeilijk om een betaalbare leuke slaapplaats te vinden! ‘s Avonds heerlijk getafeld in het New Cactus restaurant… eventjes terug thuis ;-)))

Volgende ochtend naar het Kigali Memorial Center… het genocide museum! Na 3,5 uur hadden we de aangrijpende waarheid van het verschrikkelijke verleden van de genocide helemaal gezien! Heel zwaar werden we geraakt door de videogetuigenissen van de slachtoffers. Het meest aangrijpende was een kamer met levensgrote foto’s van kinderen die het slachtoffer werden van het zinloze geweld van de Interhamwe…

Het verschil Hutu’s en Tutsi’s werd ingevoerd door de belgische kolonisten… indien je minder dan 10 koeien bezat werd je een Hutu genoemd… meer dan 10 koeien een Tutsi. Er waren natuurlijk veel meer Hutu’s dan Tutsi’s maar toch besliste de kolonisten om bij de “independence” de Tutsi minderheid aan de macht te laten.

In 1994 ontplofte Rwanda… na een tijd van geheime trainingen onstond de Interhamwe.. een guerrilla leger, gewapend met machetes en knuppels. Door opzwepende radioboodschappen dat de Tutsi’s ‘’Kakkerlakken’’ waren sloegen de Interhamwe geholpen door andere militias aan het moorden na het neerstorten van het vliegtuig van de toenmalige Rwandese president Habyarimana. Gevolg… op een paar weken tijd … 800000 doden…en duizenden Aids besmette vrouwen en kinderen door verkrachting… Families, vrienden, buren begonnen elkaar te vermoorden…zelfs de priester van een kerk vermoorde zijn parochianen….

Rwanda was dood.

Het is ongeloofelijk om te zien hoe Rwanda na dit bloedbad zo geevolueerd is… veel meer dan naburige afrikaanse landen.. Overal in het land zijn wekelijks dorpsprocessen om de daders van de genocide te vevolgen… het is immers onmogelijk om de duizenden moordenaars op 1 plaats te berechten. In elk klein dorpje is een gevangenis waar mannen in de roze gevangenisplunjes rondhangen.

Na Kigali gingen we naar Gitarama. Via Gitarama trokken we naar Gisenyi aan het Kivu-meer… wat op de kaart een prima weg was, bleek een verdroogde rivierbedding… voor meer dan 100 km…

...een hele dag onderweg…door overall prachtige groene heuvels met terrasladbouw!!! En wat wilde het enorme toeval… we reden door NYUNDO … de plaats waar onze goeie vriend Michael in een weeshuis heeft gewoond. Dus we hebben daar in de voetsporen van Michael zijn dorpje Nyundo verkend… en natuurlijk voor Michael heel wat foto’s genomen!

12 km verder ligt het prachtige stadje Gisenyi aan het mooie Kivu-meer, aan de grens met Congo. Een heel bizar idée, dit meer lag 13 jaar geleden vol lichamen, zelfs in Uganda dierf men geen vis meer uit het meer halen. Maar nu is daar niets meer van te merken… integendeel…

Met een mooi uitzicht vanuit het Hilltop Nest Hotel genoten we van een rustige nacht… we hadden het huis voor ons alleen…want toerisme in Rwanda staat jammer genoeg nog in de kinderschoenen!

Volgende halte.. KIBUYE… langs prachtige reuze thee-plantages…

...kronkelde de weg van Gisenyi richting Kibuye… kaboem…. Plattentuub….alweer dezelfde “gemaakte” band die het begaf/// reserveband gestoken onder de ogen van 5 geinteresseerden dorpbewoners… spannend verder rijden… KABOEM terug plat en helemaal kapot…. Enige optie…in tha middle of nowhere… de eerste kapotte band (die gelukkig niet helemaal plat was) er terug op en tegen 20 per uur over de gruizelweg ;-)))

Amai.. na 2 uur traag hobbelen kwamen we beneden aan in een garage die ons gelukkig konden oppompen zodat we tot in Kibuye geraakten,… de kapotte reserve band werd ook nog eens vakkundig onder handen genomen.. en meer beschadigd dan gefixed dus… dan maar een nieuwe binnenband in een dure TUBELESS reserveband gestoken… tzijn toeren!

Kibuye is prachtig! Ook aan het Kivu-meer in Home St-Jean verbleven, een guesthouse van de kerk, helemaal omgeven door het meer…adembenemend mooi… en weer geen enkele tourist! Genieten!!!! Wat ons opviel… overal stonden huizen, hotels ,…leeg.. op de meest prachtige locaties… wie wil investeren!!! RWANDA IS THA PLACE TO BE!!!

Aan alle mooie verhaaltjes komt meestal snel een eind… terug naar Kigali… we hadden nog 2 genocide memorials te bezoeken: Ntarama – 25km zuid van Kigali – in deze kerk waren op 7 juni 1994 5000 mensen bijeengekomen … op de vlucht voor de Interhamwe… maar ze werden verklikt… en op 10 na allemaal vermoord in en rond de kerk . Alles is nog zoals het was… overal kleding… beenderen… schedels… kinderboekjes… opgedroogd bloed… afgrijselijk… zelfs de doodsgeur hing er nog… we hadden het allemaal ijskoud… het was te luguber voor woorden Deze gruwelen mogen nooit meer gebeuren. De jongen die ons rondleidde was 1 van de 10 overlevenden.. heel zijn familie werd voor zijn ogen vermoord… kan je je voorstellen dat hij elke dag opnieuw de kerk in moet?? Wat een ongeloofelijke moedige, krachtige persoon…

Verderop op zo’n 30km van Kigali ligt de kerk van Nyamata, waar ook in juni 1994, 10000 mensen werden vermoord… dit memorial center was nog aangrijpender… vooral toen Jeroen samen met de vrouwelijke gids de tombe vol met schedels en beenderen in ging en de vrouw opnieuw in tranen uitbarstte… zij was ook aanwezig op de dag van het drama… overal in de kerk zie je nog de granaat inslagen en bloedplekken op de muur waar kleine babies werden doodgegooid… afschuwelijk!

Je kan je deze gruwels niet voorstellen… echt ongeloofelijk hoe de overblijvers de draad weer hebben opgepakt…

Rwanda is een bijzonder land, zowel voor zijn verleden als voor zijn natuurpracht! Een land om te ontdekken… het is immers niet onveilig zoals vele mensen denken…

We hebben afscheid genomen van David en Patrick en zijn terug in Mbarara, voor onze 2 laatste weken Uganda! Aiaiaiaia… den belgique komt in de buurt!

Dada Iedereen, voor onze fans... dit is waarschijnlijk het voorlaatste verslag... vraag maar een goed boek aan de sint ;-)))